رسیدن به تعریفی از یادگیری

آموزش شخصی و ترکیبی و آموزش متفاوت باید به عنوان پشتیبانی متقابل برای یادگیری عمیق در نظر گرفته شوند.

اخیراً از من خواسته شد تا تفاوت بین یادگیری ترکیبی ، یادگیری شخصی و آموزش متفاوت را توضیح دهم. در ابتدا ، من یک نمودار ون را تصور کردم - به جای تمرکز بر تفاوت ها ، استدلال کردم که یافتن نقاط مشترک مهم تر است.

با این حال ، من همچنین فهمیدم که یک چالش دیگر نیز وجود دارد: نیاز به تعریف یادگیری. به جای تمرکز بر این که از چه اصطلاحی استفاده کنیم ، یا محاسن یک استراتژی خاص ، تلاش واقعی باید ایجاد تعریفی عملی باشد که کل جامعه بتواند از آن استقبال کند.

تفکر نظریه پردازان آموزشی مانند ژان پیاژه (یادگیری ساختاری فعالانه از یک احساس جدید از واقعیت است) ، لو لو ویگوتسکی (یادگیری از طریق تعامل اجتماعی و زبان رخ می دهد) و آلبرت بندورا (نتیجه یادگیری از تجربه فعال و ناجور است) را در نظر بگیرید. کتاب چگونه مردم می آموزند: مغز ، ذهن ، تجربه و مدرسه استدلال می کند که یادگیری زمانی اتفاق می افتد که دانش آموزان در انجام وظایف شناختی شرکت کنند ، بازخورد معنی داری دریافت کنند و فرصت استفاده در دنیای واقعی را داشته باشند. ادغام فن آوری در یادگیری ترکیبی

به عبارت دیگر ، یادگیری باید فعال ، اجتماعی و معنی دار باشد. و به جای مشاهده یادگیری شخصی و ترکیبی و دستورالعمل های متفاوت به عنوان رویکردهای جداگانه ، باید آنها را به عناصر وابسته وابسته به تجارب بزرگ یادگیری که با این سه معیار مطابقت دارند ، در نظر بگیریم.

اجزای مستقل
غالباً ، معلمان تعریف خود از دستورالعملهای متفاوت را به محتوای همسطح ، استفاده از رسانه های مختلف (به عنوان مثال ، متن ، صدا یا فیلم) و انتخاب دانش آموز محدود می کنند. دکتر کارول تاملینسون ، تمایز را به طور گسترده تر ، به عنوان نیاز معلمان در نظر گرفتن زبان ، زمینه ، تجربه ، علایق ، استعدادها ، مهارت ها و فرهنگ دانش آموزان تعریف می کند ، بنابراین آنها می توانند محتوا و فعالیت هایی را ارائه دهند که به نقاط قوت و هویت هر دانش آموز ارزش دارد. برای تمایز واقعی ، معلمان باید تجربیاتی را طراحی کنند که رشد فردی دانش آموزان را به حداکثر برساند.

در یک محیط ترکیبی ، دانشجویان از روش های مختلفی که هم به صورت آنلاین و هم به صورت حضوری ارائه می شود ، بهره می برند. در گذشته بحث کرده ام که نه گردش کار دیجیتال و نه انتشار محتوای دیجیتالی و معلم محور یادگیری ترکیبی نیست. همانطور که مایکل هورن و هدر استکر در Blended می نویسند: استفاده از نوآوری مخرب در بهبود مدارس ، نقش مناسب فن آوری های دیجیتال در یادگیری ترکیبی واقعی به دانش آموزان امکان کنترل زمان ، مسیر (به عنوان مثال نوع محتوا) ، مکان (بصورت آنلاین یا حضوری) را می دهد. ) ، و سرعت یادگیری آنها. محیط آنلاین امکان انتخاب و کنترل یادگیری را برای دانش آموزان فراهم می کند و معلمان فرصت هایی را برای تعاملات معنی دار با دانش آموزان خود به دست می آورند.

فناوری یکی از م criticalلفه های مهم یادگیری ترکیبی است. اما طبق انجمن بین المللی یادگیری آنلاین K-12 ، فناوری نه یک کاتالیزور است و نه عامل تغییر در زمینه یادگیری شخصی. متأسفانه ، مانند یادگیری ترکیبی ، بسیاری از صحبت های پیرامون یادگیری شخصی متمرکز بر استفاده از فناوری برای ارائه محتوای سفارشی ، گام به گام به جای الهام بخش آژانس دانشجویی است. فراتر از استفاده از داده های سنجش برای تعیین مهارت دانش آموز در یک زمینه خاص ، یادگیری شخصی بر روی کنجکاوی و اشتیاق دانش آموزان تأثیر می گذارد به گونه ای که آنها برای یادگیری عمیق یک موضوع احساس انگیزه ذاتی می کنند.

این اجزا چگونه تعامل می کنند
در سال 2008 ، زمانی که من به عنوان مدیر فناوری دانشگاهی در یک مدرسه ابتدایی کار می کردم ، یک معلم علوم اجتماعی کلاس ششم از من خواست همکاری کنم. او می خواست دانش آموزانش مفهوم امپراتوری را درک کنند و از یادگیری آنها استفاده کنند ، به بقیه کلاس در مورد موضوعشان بیاموزند و راهی برای به اشتراک گذاشتن یادگیری خود با جامعه مدرسه ایجاد کنند.

ابتدا یک کتابخانه محتوا ایجاد کردیم که شامل کتاب ، وب سایت و فیلم بود تا دانش آموزان بسته به نیاز خود بتوانند در کلاس یا آزمایشگاه کامپیوتر یاد بگیرند. گرچه معلم به هر دانش آموز اجازه داد امپراطوری مورد نظر خود را انتخاب کند ، اما او زیرمجموعه هایی را با یک پیوستار از بتن تا انتزاع ایجاد کرد و آنها را بر اساس نقاط قوت و علایق فردی به هر دانش آموز اختصاص داد. به عنوان مثال ، دانشجویانی که بیشترین نیاز به حمایت داشتند ، در مورد جغرافیای امپراتوری خود تحقیق کردند (بتن) و کسانی که می توانستند با  (آموزش ترکیبی ساخته شده بر اساس مهارت معلم) بزرگترین چالش مقابله کنند ، میراث امپراطوری خود را بررسی کردند (چکیده). سرانجام ، وی به دانش آموزان اجازه داد تا نحوه تعلیم همسالان و همکلاسی های خود را انتخاب کنند.

معلم نه تنها مطالب را متمایز می کند بلکه بر اساس علایق ، استعدادها ، مهارت ها و فرهنگ دانش آموزان نیز عمل می کند. از آنجا که وی آزمایشگاه رایانه را در اختیار داشت ، دانش آموزان می توانستند در یک مدل ترکیبی یاد بگیرند. معلم می تواند دستورالعمل خود را بر روی گروههای کوچکتر در کلاس متمرکز کند ، در حالی که سایر دانش آموزان از طریق مواد دیجیتال در آزمایشگاه کامپیوتر دانش محتوا می گیرند. با ارائه انتخاب و انعطاف پذیری بر اساس ارزیابی قبلی 

از دانش و مهارت های خود ، معلم تجربه را برای هر دانش آموز شخصی سازی کرد.

وقتی بیش از یک دهه پیش این تجربه را طراحی کردیم ، نه به فناوری زیادی دسترسی داشتیم و نه درکی از یادگیری ترکیبی یا شخصی داشتیم. ما می خواستیم دانش آموزان نقش فعالی داشته باشند ، با همسالان خود همکاری و مشارکت داشته باشند و احساس کنند که درگیر تجربه ای معنادار شده اند - و با تمرکز بر روی این اهداف ، به یادگیری آمیخته و شخصی و آموزش متفاوت رسیدیم.

اهمیت تعریف یادگیری
پروفسور استفان هپل گفته است که دوران مدرن ممکن است به معنای پایان تحصیل ولی آغاز یادگیری باشد. در دنیای ما که به سرعت در حال تغییر است ، دانش آموزان باید یاد بگیرند که چگونه یاد بگیرند تا بتوانند خود را با آینده ای که سازگار است سازگار کنند. بنابراین ، هر معلم ، مدیر ، دانش آموز ، والدین و اعضای جامعه به جای بحث درباره شایستگی های یادگیری ترکیبی یا شخصی یا آموزش های متفاوت ، ابتدا باید درک کنند که یادگیری در مدرسه یا منطقه خود چگونه است. بدون این درک مشترک ، هیچ یک از اصطلاحات دیگر معنای عملی ندارند.

ما می دانیم که یادگیری عالی می تواند چگونه باشد. دانشجویان باید شرکت کننده فعال باشند. این تجربه باید از تعامل اجتماعی پشتیبانی کند و روند کار باید معنی دار باشد. یادگیری ترکیبی ، یادگیری شخصی و دستورالعمل های متفاوت ، م representلفه های به هم پیوسته ای را نشان می دهند که می توانند از دستیابی به آن ایده آل ها پشتیبانی کنند.